درباره من

من یک کنکوری حرفه ای
 
خیلی ها از من پرسیدن که چجوری رشته ی عمران اونم گرایش مدیریت ساخت اونم سال84 اونم روزانه اونم دانشگاه علم و صنعت قبول شدی؟!
خیلی درسخون بودی؟
خیلی باهوش بودی؟
خیلی کلاس های گرون رفتی؟....
 
دیدم بد نیست خودمو معرفی کنم.
 
من هانی منوریان  در دوران دبیرستان اصلا شاگرد نمونه ای نبودم (حتی یه درس رو تجدید اوردم)
در دوران دانشگاه هم همینجور بود.رشته ای رو که بعضی از همکلاسی هام تو 7ترم تموم کردن من توی 13ترم تموم کردم.اونم با معدل 48/12....
 
خلاصه یعنی یه جورایی مایه ی خجالت خونواده و دانشگاه بودم.
ولی یک چیز در من وجود داشت که منو با خیلی های دیگه متمایز میکرد ((اونم این که من یه کنکوریه حرفه ای بودم))
 
در دوران دبیرستان و بعد از اینکه همه کنکور دادیم سال 77 وقتی خبر قبولیه من تو رشته ی عمران دانشگاه صنعتی شاهرود اومد تقریبا هیچکس باورش نمی شد که بچه شیطون کلاس از همه ی بچه های کلاس بهتر قبول شده
(ناگفته نماند که سال77از هر 10نفری که کنکور شرکت می کردند تنها یک نفر دانشگاه قبول میشد.)
البته همین داستان برای ازمون کارشناسی ارشد هم تکرار شد به طوری که توی دانشگاه معروف شده بودم به "شوخی سازمان سنجش" و البته الگویی مناسب برای همه ی اونایی که تو دانشگاه درس نمی خوندن ولی دوست داشتن ارشد قبول شن.
اینجا یه سوال شاید برای همه پیش بیاد چی شد که یه کنکوری حرفه ای شدم؟؟
در اواسط سال پیش دانشگاهی مادرم که تقریبا تنها کسی بود که هنوز امید داشت که من کنکور قبول شم منو برد پیش یه مشاور تحصیلی(اون موقع انقدر مد نبود)
من که اول خیلی مقاومت کردمو حتی مشاورمو دست هم مینداختم ولی اون با حوصله و دانشی که داشت کم کم من رو به درس علاقه مند کرد و درست درس خوندن رو به من یاد داد.طوری که کم کم از درس خوندن لذت میبردم و حدود 4ماه خوب و طبق برنامه درس خوندم و همون سال هم قبول شدم.از همون تجربه ی موفقیت آمیزم توی ارشد هم استفاده کردم.البته از اون سال به بعد به خیلی ها هم روش هامو یاد دادمو خیلی نتایج خوبی هم گرفتیم.
وقتی دیدم که موفقیت اونا چقدر برام لذت بخشه تصمیم گرفتم کار ساخت و ساز رو ول کنم و بشم مشاور حرفه ای...